De Tamera Stichting vzw was een vereniging die zich in het midden van de jaren 1970 in Hasselt inzette voor een 'andere' stedenbouw en voor het behoud van historische gebouwen. Een reeks grote slopingen en ingrepen in het stadscentrum (o.m. de sloping van de oude ambachtelijke wijk 'De Beek' de vroegere Helbeek en de bouw van de Tweetorenwijk, 1970-1973) en de bedreiging van een groot aantal andere panden lag aan het ontstaan van deze groep.
Vanaf einde 1973 en vooral 1974 spitsten de acties zich toe op de redding van de laatste volledige stokerijgebouwen van de stad, de jeneverstokerij Stellingwerff-Theunissen.
Dit was de eerste campagne van die aard voor het behoud van een industrieel pand in Vlaanderen.
Ondanks zware politieke tegenstand werd de jeneverstokerij op 21 augustus 1975 bij Koninklijk Besluit wettelijk beschermd als monument. Het was daarmee ook het eerste pand in België dat met een zuiver industrieel-archeologische motivering beschermd werd, zowat een jaar voordat het nieuwe Vlaamse Decreet tot Bescherming van Monumenten, Stads- en Dorpsgezichten de term 'industriële archeologie' zou invoeren als beschermingsmotief.
In 1975, het Europees Jaar van het Bouwkundig Erfgoed, was de vzw één van de weinige onafhankelijke monumentencomités die in Vlaanderen erkend werden, de meeste andere berustten op gemeentelijke initiatieven.

Tamera Stichting vzw. Mededelingsblad, 1e jaargang, nr. 1, oktober 1974, 18 blz geeft een goed inzicht in één van de vroegste  initiatieven voor behoud van industrieel erfgoed in Vlaanderen.
Het bevat volgende bijdragen:

• het eerste (april 1974) en het tweede manifest (oktober 1974) i.v.m. stokerij Theunissen;   
• een artikel over het ontstaan en de geschiedenis van de stokerij Theunissen
• uittreksels uit de briefwisseling die met de verschillende overheden gevoerd werd - en het éénrichtingsverkeer met het stadsbestuur
• een bijdrage met uitleg over de toenmalige wetgeving en de procedure monumentenzorg